Salon Świąteczny „Choinka z panem Andersenem” Duża Scena
Salon Poezji Świątecznej: „Choinka Pana Andersena”
W pewien zimowy wieczór, gdy gwiazdy drżą niczym maleńkie światełka na choince, a cisza przykrywa świat białym płaszczem śniegu, ulicą wędruje dziewczynka. W dłoniach trzyma zapałki – delikatne iskry, które potrafią rozświetlić ciemność i przywołać marzenia.
Każdy płomień, który rozpala, otwiera przed nami inną baśń Pana Andersena: o choince, która marzyła, by sięgnąć nieba, o sercu, które nie przestało bić nawet w chłodzie zimy, o małej duszy, która znalazła swoje miejsce wśród gwiazd. W oczach dziewczynki z zapałkami odbija się świat, w którym porcelanowe figurki ożywają, a dzieci śnią o aniołach. W każdej zapałce tli się wspomnienie światła — tego, które ogrzewało dom, kiedyś, dawno, gdy jeszcze ktoś na nią czekał.
„Choinka Pana Andersena” to poetycka opowieść o cudzie spełniającym się w najprostszych gestach, o nadziei ukrytej w płomieniu, który choć gaśnie, nadal tli się w sercu. Życie jest przecież najpiękniejszą z baśni, jeśli tylko potrafimy ją czytać sercem.
Scenariusz - Janusz Majcherek
Reżyseria - Anna Skuratowicz
czytaj więcej
W pewien zimowy wieczór, gdy gwiazdy drżą niczym maleńkie światełka na choince, a cisza przykrywa świat białym płaszczem śniegu, ulicą wędruje dziewczynka. W dłoniach trzyma zapałki – delikatne iskry, które potrafią rozświetlić ciemność i przywołać marzenia.
Każdy płomień, który rozpala, otwiera przed nami inną baśń Pana Andersena: o choince, która marzyła, by sięgnąć nieba, o sercu, które nie przestało bić nawet w chłodzie zimy, o małej duszy, która znalazła swoje miejsce wśród gwiazd. W oczach dziewczynki z zapałkami odbija się świat, w którym porcelanowe figurki ożywają, a dzieci śnią o aniołach. W każdej zapałce tli się wspomnienie światła — tego, które ogrzewało dom, kiedyś, dawno, gdy jeszcze ktoś na nią czekał.
„Choinka Pana Andersena” to poetycka opowieść o cudzie spełniającym się w najprostszych gestach, o nadziei ukrytej w płomieniu, który choć gaśnie, nadal tli się w sercu. Życie jest przecież najpiękniejszą z baśni, jeśli tylko potrafimy ją czytać sercem.
Scenariusz - Janusz Majcherek
Reżyseria - Anna Skuratowicz
Salon Świąteczny „Choinka z panem Andersenem” Duża Scena
Salon Poezji Świątecznej: „Choinka Pana Andersena”
W pewien zimowy wieczór, gdy gwiazdy drżą niczym maleńkie światełka na choince, a cisza przykrywa świat białym płaszczem śniegu, ulicą wędruje dziewczynka. W dłoniach trzyma zapałki – delikatne iskry, które potrafią rozświetlić ciemność i przywołać marzenia.
Każdy płomień, który rozpala, otwiera przed nami inną baśń Pana Andersena: o choince, która marzyła, by sięgnąć nieba, o sercu, które nie przestało bić nawet w chłodzie zimy, o małej duszy, która znalazła swoje miejsce wśród gwiazd. W oczach dziewczynki z zapałkami odbija się świat, w którym porcelanowe figurki ożywają, a dzieci śnią o aniołach. W każdej zapałce tli się wspomnienie światła — tego, które ogrzewało dom, kiedyś, dawno, gdy jeszcze ktoś na nią czekał.
„Choinka Pana Andersena” to poetycka opowieść o cudzie spełniającym się w najprostszych gestach, o nadziei ukrytej w płomieniu, który choć gaśnie, nadal tli się w sercu. Życie jest przecież najpiękniejszą z baśni, jeśli tylko potrafimy ją czytać sercem.
Scenariusz - Janusz Majcherek
Reżyseria - Anna Skuratowicz
czytaj więcej
W pewien zimowy wieczór, gdy gwiazdy drżą niczym maleńkie światełka na choince, a cisza przykrywa świat białym płaszczem śniegu, ulicą wędruje dziewczynka. W dłoniach trzyma zapałki – delikatne iskry, które potrafią rozświetlić ciemność i przywołać marzenia.
Każdy płomień, który rozpala, otwiera przed nami inną baśń Pana Andersena: o choince, która marzyła, by sięgnąć nieba, o sercu, które nie przestało bić nawet w chłodzie zimy, o małej duszy, która znalazła swoje miejsce wśród gwiazd. W oczach dziewczynki z zapałkami odbija się świat, w którym porcelanowe figurki ożywają, a dzieci śnią o aniołach. W każdej zapałce tli się wspomnienie światła — tego, które ogrzewało dom, kiedyś, dawno, gdy jeszcze ktoś na nią czekał.
„Choinka Pana Andersena” to poetycka opowieść o cudzie spełniającym się w najprostszych gestach, o nadziei ukrytej w płomieniu, który choć gaśnie, nadal tli się w sercu. Życie jest przecież najpiękniejszą z baśni, jeśli tylko potrafimy ją czytać sercem.
Scenariusz - Janusz Majcherek
Reżyseria - Anna Skuratowicz